تقدیم به پسرم

کودکی کردن، همان خنده‌های بلندی است که گاه کشیده و گاه بریده بریده از او در می‌آید. کودکی کردن، همان گریه های بی بهانه و با بهانه‌های کوچک است. کودکی کردن، در آوردن صداهای بلند نامفهوم و پیچیدن در کنج کنج خانه و بازی‌های یکسره و ناتمام است.

خدایا خودت مراقب پسرم باش...

***کودکی دکمه ی بازگشت ندارد ، پس کودکی کودکانمان را به یاد ماندنی بسازیم***